Tak długo, jak jesteśmy ludźmi, będziemy się mylić.

 Kto nie wie, dokąd zmierza, nigdy nigdzie nie dojdzie.

 Jak złożymy wszystko, co wiemy, to widzimy tylko, że coś tu nie gra. Ale jak pięknie i ciekawie nie gra.

 (...) banalni ludzie przystosowują się do świata, a ci niepokorni przystosowują świat do siebie.

 Podczas lat ich małżeństwa jego opinia o życiu poprawiła się wydatnie.

 Drobnych złodziejaszków wieszają, wielkim się kłaniają.

 Albowiem mężczyzna i kobieta są jak kwiaty w dolinie, które kwitną dziś, by jutro spłonąć w ogniu czasu. Człowiecze życie jest jak pora roku. Przychodzi i odchodzi.

 Wierzę, że tam w górze jest coś, co czuwa nad nami. Niestety, jest to rząd.

 W końcu w życiu jest tak, że nie zawsze właściwe jest to, co właściwe, tylko to, co jest właściwe według tego, kto decyduje.

 Normalność
to pierwszy symptom śmiertelnej choroby.

 Czasem miłość przychodzi stopniowo i niezauważalnie, tak że nim się spostrzeżesz, jesteś już całkiem ugotowany.