Prawda jest jak przykrótki koc, pod którym marzną stopy.

 Człowiek może i powinien całym sercem cieszyć się swoim życiem. Jest ono przecież dobrym, Bożym darem, który stał się jego udziałem. Lecz trzeba pomyśleć także o tym, że nie mamy tutaj stałego miejsca i że wszelka wspaniałość tej ziemi, szczególnie bogactwo i sława, są przemijające.

 Nie wszyscy jesteśmy stworzeni do prostego życia, nawet jeśli go pragniemy.

 Kiedy jesteś w znakomitym nastroju, zawiadom o tym swoją twarz.

 Utraconego czasu nic nie wróci.

 Nawet za sto lat nie będziesz na niego zasługiwała.

 Każdy kiedyś umrze. Ale są tacy, na których odejście nigdy nie będziemy gotowi.

 Los to coś, co się wspomina, gdy już minie, a nie poznaje się naprzód.

 Miłość to niegodziwiec bez serca.

 Jak mierzyć stratę? Jak liczyć, ważyć, oceniać smutek?

 Dzieci dorastają, lecz pozostają dziećmi.