Poezja to szczery głos duszy ludzkiej, wybuch pewnej formy namiętności.

 W blasku życia zawsze towarzyszą nam cienie śmierci.

 Każdy musi przejść swoją drogę.

 Ilekroć mówiła to, co myśli, wszyscy wydawali się zgorszeni.

 Gniew odwraca uwagę od wszechogarniającego smutku.

 Należę do mojej ukochanej, a moja ukochana należy do mnie.

 Znaczenie ma tylko życie - dar życia.

 Wyobraźnia to złodziej buszujący w skarbcu trzeźwego umysłu.

 Nie sądź, a nie będziesz sądzony.

 Idioto, dlaczego umierasz w chwili, gdy jesteś wyleczony...!

 W obliczu śmierci
nie ma sprytnych,
nie ma odważnych.
Straszy brak uzyskania drugiej szansy!