
Życie niszczy człowieka, zdziera go jak podeszwę.
Życie niszczy człowieka, zdziera go jak podeszwę.
Zaraz, ale co mnie właściwie w nim tak ujmowało? Idzie o to, że człowiek, który w głębi siebie nie kryje niespodzianki, z reguły nie bywa interesujący.
Jeśli masz wątpliwości, to znaczy, że nie masz żadnych wątpliwości.
Są dwa rodzaje ludzi: tacy, którzy mają żal do siebie, i tacy, którzy mają żal do innych.
Życie się nie myli, jeżeli serce ma odwagę je zaakceptować.
Nie czas żałować kapusty, gdy płonie las.
Lecz on siedział, a siedząc siedział i siedział jakoś tak siedząc, tak się zasiedział w siedzeniu swoim, tak był absolutny w tym siedzeniu, że siedzenie, będąc skończenie głupim, było jednak zarazem przemożne.
Pazerność jest tą cechą u ludzi, na którą zawsze można liczyć.
Zdesperowane serce potrafi zwieść rozum.
"Chciałabym, żebyś zadzwonił kiedyś do mnie w nocy i rzucił krótkie: 'Czekam w samochodzie.' Nikt nie wiedziałby, że wyszłam, że byłeś ze mną, że spędziliśmy tę noc poza obowiązującą, realną rzeczywistością. Pojechalibyśmy w te miejsca, które stały się kiedyś nasze, przesłuchalibyśmy wszystkie te piosenki, które nadal coś znaczą, a Ty przypomniałbyś mi, dlaczego to właśnie Ciebie wtedy wybrałam."
Nie nazywaj. Trwaj.