Człowiek nie potrafi przewidzieć konsekwencji wszystkich swoich czynów.

 Wystarczy, żebyś wyznaczył sobie granicę wytrzymałości, a już po tobie.

 Żyjmy tak, jakby nie było żadnej nadziei, a jeśli się rozczarujemy, to pozytywnie.

 Młodym łatwo potępiać, bo nie mieli jeszcze czasu splamić się złem.

 Wybaczając, stajemy się gotowi
do tego, by pozwolić sobie i innym na bycie po prostu ludźmi.

 Ciemność to pojęcie względne.

 Od problemów nie należy uciekać, tylko je rozwiązywać.

 Czasem pozwalamy Drugiej Połowie przejść obok, nie akceptując jej lub nie dostrzegając. Wtedy musimy czekać następne wcielenie, żeby się z nią ponownie odnaleźć. I przez własny egoizm skazujemy na najgorszą torturę, jaką wymyślił rodzaj ludzki: na samotność.

 Dochowanie wierności swoim marzeniom wymaga ogromnej siły.

 Lepiej się rozstać. W każdej sprawie ludzkiej istnieje krąg, którego nie powinno się przekraczać. Lepiej odejść i ocalić chociażby wspomnienia. Szacunek. Godność. To mimo wszystko nie są takie głupie sprawy, jakby się zdawało.

 Ludzi powstrzymuje wyłącznie lęk. Strach przed nieznanym. Przed tym, co może na nas czekać na tamtym świecie.