Chciałabym poznawać każdą porę roku w jego ramionach.

 Najchętniej chciałoby się wszystko rzucić, położyć się w domu do łóżka i o niczym więcej nie słyszeć.

 Jeszcze pamiętam dobrze, co to znaczy być samemu, tak całkiem, i mimo że nie wyglądam na takiego faceta, co przejmuje się podobnymi sprawami, czasami jakoś tak robi się chujowo, tak szaro, buro i nijako, jakby ciągle w mojej głowie padał deszcz albo topniał śnieg i mieszał się ze żwirem dopiero co nasypanym przez posypywarki, jeden szlam bez żadnego koloru, bez niczego, w którym człowiek się rozpuszcza, w którym się tonie i nie ma za co się chwycić, i nie ma żadnej osoby, która mogłaby podać gałąź, żeby mnie wyciągnąć, i coraz bardziej wtedy czuję to wszystko, jak szlam wpada mi do ust, kiedy oddycham, całe je zakleja, jak czasami we śnie wchodzi przez przełyk do żołądka.

 Bóg ukrył piekło w samym sercu raju.

 Moje życie. Moją przyszłość. Moją równowagę psychiczną. Moją wolność.

 To, że musisz zajmować się wielkimi sprawami, nie znaczy przecież, że te małe się nie liczą.

 Lubię cię ze wszystkimi twoimi wadami, Ellie, więc to chyba jest miłość.

 Samotność – to uczucie, że pod stopami są tylko bezdenne mokradła.

 Czemu tracimy tyle czasu na tęsknotę, zamiast po prostu być z naszymi ukochanymi?

 To, że jesteś paranoikiem, wcale nie znaczy, że oni nie chcą cię dopaść

 Pamięć to okrutna dama, z która wszyscy musimy nauczyć się tańczyć.