Żeby mieć szklany dach w Moskwie, najpierw trzeba nabyć żelbetowy.

  Przez kilka kolejnych dni odkrywam, dlaczego za symbol miłości uznaje się serce. Naukowo rzecz biorąc, kocha się przecież mózgiem.
A jednak nikt nie rysuje pofalowanych półkul mózgowych, gdy jest zakochany. Teraz wiem dlaczego. Bo gdy się cierpi z miłości, naprawdę boli w klatce piersiowej.
To jest prawdziwy, fizyczny ból.
Albo może raczej okropny ciężar.

 Ale co tam, przyjdzie czas, znajdzie się i rada.

 Patrzenie na chmury pod słońce jest bolesne, ale jak większość rzeczy, które przynoszą ból, pomaga.

 Serce przestaje boleć, jak je zająć kimś innym albo książki czytać.

 Wszystko, co dobre, od początku ostrzega cię końcem.

 Wystarczy, żebyś wyznaczył sobie granicę wytrzymałości, a już po tobie.

 (…) miłość bardziej przypomina nienawidź niż przyjaźń.

 Lepiej zaliczać się do niektórych, niż do wszystkich.

 Każdy ma prawo patrzeć na świat we własny sposób.

 Pamiętajcie, że każda rzecz, zarówno dobra, jak i zła, ma swoje konsekwencje.