Pośpiech skraca drogi, ale oddala cel.

 Nie ma na świecie takiego leku, który nadałby sens życiu.

 Łzy roztopią zlodowaciałe serce, które zamroził głęboki żal.

 Nawet litość i miłosierdzie mają swoje granice .

 Wielokrotnie od myślenia robiłem się smutny, a od działania nigdy.

 Przecież my wszyscy jesteśmy sobie zupełnie obcy.

 Byłam ambitna i bałam się, że ktoś odbierze mi to, czego pragnę. Jak na ironię, jedyną osobą, która kiedykolwiek mi coś odebrała, byłam ja sama.

 Jedyny sposób, żeby ludzie byli razem, to zesłać im dżumę.

 Płacz niczego nie załatwia.

 Czuję się mniej więcej tak, jak ktoś, kto bujał w obłokach i nagle spadł.

 Niezrozumienie rodzi nieufność.