A jeśli zło tak naprawdę nie istnieje? Jeśli zostało wymyślone przez nas i w rzeczywistości musimy walczyć tylko z własnymi ograniczeniami? Jeśli to tylko ciągła bitwa między naszą wolą, pragnieniami i decyzjami?
Życie jest jak pudełko czekoladek - nigdy nie wiesz, co ci się trafi.
Świat nasz rodzajem labiryntu: wchodzącym - obszerny, chcącym wyjść - zbyt ciasnym się staję.
A może szczęście to jest coś, do czego możemy
tylko dążyć. I możemy właściwie nigdy go nie osiągnąć.
Choćby nie wiem co.
Wiem, wiem, to trudne, jednako trzeba wziąć się w garść, żeby żyć, choć nie ma po co.
Zło było uwodzicielskie i łatwe, zaś cnota - trudna i niedoceniana przez innych.
Jeśli nie wierzysz w możliwość zaistnienia tego, czego pragniesz, tylko rozpraszasz energię.
Ale to, że coś jest oczywiste nie oznacza jeszcze, że jest prawdą.
Nawet jeśli ona była jedynie ideą, ta idea mnie pokrzepiała.
Nikt nie rodzi się bohaterem, ale każdy może nim zostać.
Czy życie za wszelką cenę to życie? Czy przyjemność oddychania warta jest głodu, nienawiści, samotności?
