Dorastać, to znaczy popełniać błędy, ale nie można bać się ...

 Im więcej poznaję świat, tym mniej mi się podoba, a każdy dzień utwierdza mnie w przekonaniu o ludzkiej niestałości i o tym, jak mało można ufać pozorom cnoty czy rozumu.

 Dzieci myślą z mózgiem szeroko otwartym; dorastanie, jak zdążyłam zaobserwować, polega tylko na stopniowym zamykaniu go.

 Tylko dwie rzeczy są nieskończone: wszechświat oraz ludzka głupota, choć nie jestem pewien co do tej pierwszej.

 I to uczucie przemieniło go na zawsze. Prawdziwa miłość potrafi to zrobić z człowiekiem, a jego miłość była prawdziwa.

 Poranki są najgorsze dla ludzi dotkniętych depresją.

 O czym ty do mnie rozmawiasz? Głowa cię nie boli?

 Rozumiesz wieczność, ale nie doceniasz, jak wiele może zmienić chwila w wieczności.

 W życiu jest coś więcej do zrobienia niż tylko zwiększać jego tempo.

 Czy mnie kochał? Nie. I jeśli popełniłam błąd, to było nim przekonanie, że ulegając mu, zatrzymam go przy sobie. Czy byłam zakochana? Bałam się, że znajdzie sobie inną? Tego rodzaju obrona nic nie znaczy... nawet ja nie widzę w niej sensu.

 Dzieci, pijacy i psy po prostu wyczuwają dobrego człowieka.