Ponieważ uważam, że złe rzeczy robią także dobrzy ludzie. Ponieważ ...

 Gdybyś kiedy we śnie poczuła, że oczy moje już nie patrzą na ciebie z miłością, wiedz, żem żyć przestał.

 Są takie noce, przyjacielu, kiedy świat się kończy. Świat odchodzi i zostawia nas z rozszerzonymi źrenicami i bezradnie opuszczonymi rękoma.

 Dla ludzi w jej stylu tajemnica zaczynała się w chwili wyjaśniania jej.

 Ludzie jako całość na długo nie mogą być dobrzy, zło znów się podkrada i nas zatruwa.

 Nie przestaje mnie zdumiewać, że ludzie są nowi każdego dnia. Że nigdy nie są tacy sami. Trzeba ich ciągle wymyślać. Zresztą oni też muszą ciągle wymyślać samych siebie.

 Bo kiedy ktoś idzie za głosem serca,
to dochodzi dokąd chce. Osiąga to co chce.
Pod warunkiem, że spróbuje.

 Jeśli to ma się skończyć to lepiej niech się wcale nie zaczyna.

 Czego więcej możne oczekiwać od przyjaciela, który jest człowiekiem.

 Boję się, że kiedy będziemy od siebie na wyciągnięcie ręki, wszystko się zepsuje. Nie będę już dla ciebie świętem, tylko codziennością. Niezmiernie trudno zachwycać się codziennością.

 Odejdź z mojej pamięci, dopiero wtedy będę wolna...