...a ja tymczasem próbowałam sobie przypomnieć, jak się oddycha.

 Gdybyśmy nie tracili osób, które kochamy,
nie wiedzielibyśmy, ile dla nas znaczą.

 Chowam ostrożność do kieszeni z nadzieją, że w razie potrzeby zdążę po nią sięgnąć.

 Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata,
a nie dostrzegasz belki we własnym oku?

 Świat nie jest sprawiedliwy ani dobry i twoja silna wola nie jest w stanie tego zmienić.

 Niektórzy nawet milczą modlitwą.

 Ból czyni cię silnym. Strata czyni cię potężnym.

 (...)zmieniałem się w kałużę głupoty.

 Wrogi tłum zawsze składa się z pojedynczych ludzi.

 Wjeżdżam ekspresem Alzheimera do Królestwa Demencji.

 Małe zwycięstwa też się liczą.