... jak lalka, która boi się oddychać, boi się żyć...
Strach jest teraz jak koc: dusi mnie, nie pozwala oddychać.
Ból był zbyt wielki, by myśleć, prawie zbyt wielki, by oddychać.
Z książką w ręce po prostu lepiej mi się oddycha.
Najbardziej przeraża mnie to, że ciebie nie ma, a ja nadal muszę oddychać.
Najbardziej przeraża mnie to, że ciebie nie ma, a ja nadal muszę oddychać.
...a ja tymczasem próbowałam sobie przypomnieć, jak się oddycha.
Tylko w nocy oddycham, siedząc przy oknie, paląc papierosy (...).
You watch me bleed until I can't breathe
Shaking, falling onto my knees
Chodzi o mój dom. On oddycha.
Nigdy zbytnio nie lubiłam czytać, bo czyż się lubi oddychać?