(...) słowa mogą kłamać, ale uczynki nigdy.

 Kochacie się taką miłością, która potrafi spalić świat albo przynieść mu chwałę.

 Marzenia i tęsknota, to one nadają naszemu życiu sens.

 Siedzę tu każdego poranka i marzę o wylaniu mojej kawy na wszystkie ulice, żeby wreszcie się obudziły.

 Warto było cię spotkać, aby się dowiedzieć, że istnieją takie oczy jak twoje.

 Prawdziwy podróżny nie zna celu; brak celu czyni prawdziwym podróżnym.

 O pieniądzach się nie mówi, pieniądze się ma.

 Milcząc wpatrywała się w niego, dopiero teraz uświadamiając sobie, na czym polega tragedia osobista. To jest właśnie to, że gdy całe twoje życie wali się w gruzy, reszta świata nie musi się tym martwić ani nawet wiedzieć o tym.

 Jak trudno dotrzymać obietnicy złożonej samym sobie.

 Trzeba coś kochać, żeby to znienawidzić.

 Potrafimy tylko wznosić pomniki coraz większe, coraz wyższe, ale pamiętać - pamiętać już nie umiemy.