(...) słowa mogą kłamać, ale uczynki nigdy.

 Czyjeś uczucie, ofiarowane tak po prostu, zawsze jest trudne do zrozumienia.

 Każdy musi sam stawić czoło swojej doli, bo w decydującej chwili każdy jest sam.

 Ludzie z natury są słabi, dlatego podoba im się przemoc.

 Tak czy owak, niekiedy sami przed sobą nie jesteśmy w stanie wyznać własnych problemów.

 Dziwka jest dumna z tego, że jej wdzięki są postrachem zrzędnej cnoty i małżeńskiego łoża.

 Szli obok siebie - dwa niezależne kontynenty doświadczeń i uczuć - niezdolni się porozumieć.

 Ból istnienia jest do wytrzymania. Nie do wytrzymania jest ból nieistnienia.

 (...) nie zawsze wiemy, czego chcemy tak naprawdę.

 "Nie wiedzieć" to "żyć w zagrożeniu".

 Wiedziała, że to nieładnie tak nienawidzić rodziców, ale nie mogła się powstrzymać.