A kiedy ona cię kochać przestanie, zobaczysz noc w środku ...

 Jego słowa były dla mnie niczym sąd ostateczny. Wyrok z ręki kogoś bliskiego.

 Nie żałuj umarłych, Harry, żałuj żywych, a przede wszystkim tych, którzy żyją bez miłości.

 Wyobrażać sobie życie bez niej to jakby wyobrażać sobie życie, którego się nie przeżyło.

 Nie zna piekło straszliwszej furii nad wściekłość rozgniewanej kobiety.

 Mijają tygodnie, jednego dnia jest lepiej, innego gorzej, jakoś się plecie, nie najlepiej, ale jakoś. Tylko niczego się nie da zapomnieć. Po prostu nie da.

 Słowa to anarchiści. Pozwólcie im na swobodę.

 Nie wolno niczego, co ważne, odkładać na później.

 Uważam, że świat potrzebuje więcej ludzi, których prowadzi serce i którzy kochają bez zadawania pytań i stawiania żądań.

 Pisarz powinien obserwować, obserwować i obserwować, a ocenę odłożyć na jak najpóźniej.

 To jest tak, że wylatuje jedna cegła a burzy się wszystko.