Jesteśmy Don Kichotami, trzeba pogodzić się z tym, że oberżyści będą nas skubać. Takie jest życie, kto nie chce, by go oszukiwano musi wynieść się na pustynię. Żyjąc na świecie, nie możemy uchronić się przed jego złem. Trzeba tykać i gorzkie i słodkie.
(...) w szkole, kiedy znajdujemy sobie
przyjaciół, jesteśmy jeszcze niedojrzali umysłowo. Zanim się przekonamy, jaki
ktoś jest, wiążemy się z nim na dobre.
Jeśli przez dziesiątki lat nie wolno mówić prawdy - zasklepiają się ludzkie mózgi
i trudniej zrozumieć rodaka niż Marsjanina.
Tak mało czasu jest nam dane przeżyć na tej ziemi u boku tych, których kochamy.
Ludzie niczego nie boją się tak, jak własnej pamięci. A ze wszystkich ludzi na świecie ja się jej najbardziej boję.
Wygadane - oswojone.
Człowiek z człowiekiem prowadzi od wieków jeden monolog.
Nikt mnie nie wyrywał.
Nie jestem pieprzoną trawą.
Zobaczyć osobę, którą się kocha, choćby na krótko, jest już szczęściem.
I tak sobie kombinowałem, jakby mogło być, gdyby mogło być.
Warto czasem umrzeć, jeśli rodzisz się na nowo.
