Jesteśmy Don Kichotami, trzeba pogodzić się z tym, że oberżyści będą nas skubać. Takie jest życie, kto nie chce, by go oszukiwano musi wynieść się na pustynię. Żyjąc na świecie, nie możemy uchronić się przed jego złem. Trzeba tykać i gorzkie i słodkie.
Takie szczęście nie może długo trwać, pomyślał. Jest zbyt wielkie.
- Gdzie byłaś?
- Daleko stąd.
- To jedno z moich ulubionych miejsc.
Pieniądze. Czarna obsesja ludzkiej rasy.
Najtrudniej udowodnić to, czego nie było.
Kocham szarość, mrok i ciemność nocy, lubię być sam, a za najodpowiedniejsze towarzystwo uznaję własne myśli.
Przecież nigdy nie spotykają nas tylko te nieszczęścia, których się spodziewamy.
Miłość to dotrzymywanie obietnic wbrew wszystkiemu.
Moje pragnienia są zbyt słabe, nie mogą mną kierować.
W nosie mam moralność. Wymysł ludzi, którzy urodzili się zimni jak ryby i nic ich nie kusi.
Są tacy, co mają rozum, a są tacy, co go nie mają, i już.
