Jesteśmy Don Kichotami, trzeba pogodzić się z tym, że oberżyści będą nas skubać. Takie jest życie, kto nie chce, by go oszukiwano musi wynieść się na pustynię. Żyjąc na świecie, nie możemy uchronić się przed jego złem. Trzeba tykać i gorzkie i słodkie.
Człowiek nie jest niewolnikiem jednej osobowości.
Odrobina szczerej odrazy może mieć odświeżające działanie, jak cierpkie wino po zbyt słodkim deserze.
Życie jest walką, ale nie możesz zmagać się z nim za pomocą siły. Musisz walczyć za pomocą swojego serca.
Nie ma przygody na zewnątrz. Przygoda jest tylko wewnątrz człowieka.
Owszem, miała wspomnienia, ale wspomnień nie można dotknąć, poczuć ani przytulić.
O, jakże pusty jest głos nauki, kiedy się o nią rozpaczliwie uderza głową pełną namiętności.
To boli kochać kogoś i wiedzieć,
że się go nie może mieć.
Kiedy biegniesz po ziemi i biegniesz razem z ziemią, możesz biec bez końca.
Lepiej jest zajść niedaleko, niż pozostać w miejscu.
Życie stało się snem na jawie.
