Jesteśmy Don Kichotami, trzeba pogodzić się z tym, że oberżyści będą nas skubać. Takie jest życie, kto nie chce, by go oszukiwano musi wynieść się na pustynię. Żyjąc na świecie, nie możemy uchronić się przed jego złem. Trzeba tykać i gorzkie i słodkie.
Czasem jednak musimy robić rzeczy, których nie chcemy.
Złość można przecież wykorzystać, to tylko rodzaj energii.
Musimy pozbyć się życia, jakie zaplanowaliśmy, aby mieć życie, które na nas czeka.
Tak właśnie działa epidemia; zabija, czego nie może pokonać.
A mawiają, że jedyne, czego potrzebujesz do szczęścia, to miłość.
Kłamią.
Z czasem wcale nie stajemy się mądrzejsi, stajemy się tylko bardziej tchórzliwi.
Pewność siebie jest wszystkim.
– Dla ciebie zatrzymałbym świat.
Nic, co ma jakąś wartość, nie jest łatwe.
Serce bowiem, które szuka, czuje tylko, że mu czegoś brak, lecz gdy coś traci, nie może już żyć bez tego.
