Jesteśmy Don Kichotami, trzeba pogodzić się z tym, że oberżyści będą nas skubać. Takie jest życie, kto nie chce, by go oszukiwano musi wynieść się na pustynię. Żyjąc na świecie, nie możemy uchronić się przed jego złem. Trzeba tykać i gorzkie i słodkie.
Nie ma nic gorszego niż człowiek, który się czegoś spodziewa...I którego nic nie spotyka.
Nie można być szczęśliwym, póki się nie zrozumie, że życie jest smutne.
Zawsze możemy mieć to, czego pragniemy.
Klnę, bo boli. Płaczę, bo nie daję już sobie rady!
Rzadko dostajemy to, czego chcemy.
Na tym świecie trzeba spodziewać się dobra, być przygotowanym na zło, a przyjmować co Pan Bóg da.
Życie zaczyna się tam, gdzie kończy się przytulna strefa ochronna.
Gdy ktoś nam uprzykrza życie, zminimalizujmy czas spędzany razem. Lepiej szybko uciąć znajomość niż regularnie pozwalać na dopuszczanie jadu do naszego krwiobiegu.
Ludzie są raczej dobrzy niż źli.
I przez okamgnienie niemal mam wrażenie, że jesteśmy znowu razem.
