Omnis ars naturae imitatio estwszelka ...

 Jaka zima, takie lato.

 Każdy, kto spędził choćby chwilę w naturze, zdaje sobie sprawę, jak niewiele potrzebne jest do szczęścia. Czyste powietrze, zielone drzewa, spokój i cisza. To jest prawdziwe bogactwo, które niestety częściej zauważamy dopiero wtedy, gdy zaczyna nam ubywać.

 Bóg, czyli natura.

 Gdy otworzymy nasze serca i umysły dla nieskończoności natury, zobaczmy jej piękno i doświadczmy jej wielkości, stanowi to prawdziwe otwarcie na głębokie zrozumienie siebie i świata, który nas otacza.

 Na koniec sierpnia śniegiem okryte góry, jesień bez chmury.

 W naturze nic nie ginie... to, co raz przeminie nie umiera, lecz zmienia formę, barwę i pachnie inaczej. I tylko człowiek umiera... i tylko człowiek umiera tak, jakby nigdy miał już nie powstać... jedynie człowiek zna sens śmierci i jedynie człowiek umiera.

 Kto ibisowi dał mądrość, a rozum dał kogutowi?

 Natura nie daje niczego człowiekowi, co by nie było darem dwusiecznym. Każda jej przywilej to zarazem i brzemię, każde jej dające, zarazem i odbierające.

 Przyroda nie jest miejscem do odwiedzenia. To jest dom. Ludzie, którzy spojrzą głęboko na naturę, odnajdą tam siebie samych. W naturze człowiek odnajduje spokój i harmonię, ponieważ jest to źródło wszystkiego, co żyje.

 Lubię sok pomidorowy !