Jestem strukturą wyobrażeniowo – poznawczą, jednak to nie jestem prawdziwy ...

 Co łoś, to zwierzyna, co wąż, to gadzina.

 Natura to księga, którą trzeba czytać między wierszami. Tutaj, gdzie dostrzegasz piękno, zostawiasz ślad. W jej obrębie, wszystko jest powiązane siecią niewidocznych nici, wskazujących na głębszą, ukrytą prawdę.

 Gdy listki ziemniaków w górę spoglądają, to nam na pogodę znak pewny dawają.

 By koń o swej sile wiedział, żaden by na nim nie siedział.

 Natura to nie tylko źródło nieprzemijającej piękności, to także ostoja harmonii i spokoju. W jej obejściu, można zauważyć, jak wszystko jest ze sobą powiązane, jak każdy element współgra z innym, tworząc wyjątkowy i niepowtarzalny obraz. Natura sama w sobie jest najdoskonalszym dziełem sztuki, które napotkamy na drodze życia.

 Natura jest cudem, który niezależnie od naszego odkrycia nadal się rozwija i jest zawsze niezmiennie piękny na własny, niepowtarzalny sposób.

 Gdy spojrzymy na przyrodę, zobaczymy, że jest ona w stanie przetrwać w najcięższych warunkach, dostosowując się i rosnąc pomimo przeciwności losu. Pokazuje nam, że nawet w najtrudniejszych okolicznościach jesteśmy w stanie prosperować i kwitnąć.

 Natura! Jesteśmy otoczeni nią i zanurzeni w niej. Nie możemy się z nią zetknąć, ani nie czując jej obecności, nie możemy się od niej oddzielić, ani nie czując jej troski.

 Natura nie jest miejscem do odwiedzenia. To nasz dom.

 Każda sowa głupia w dzień.