Natura jest jak kapryśne dziecko zabierające nam wszystko, za co się budzi zainteresowanie, ucieka z naszymi pojęciami w swe nieznane przestrzenie, nie chcąc, bym skracać swe niezmierzone obszary.
Słowa Stanisława Lema na temat natury, która jest jak płomienny, nieprzewidywalny rodzaj dziecięcej gry.
Podobni są do lwa dyszącego na zdobycz, do lwiątka, co siedzi w kryjówce.
Natura jest wielką księgą, napisaną ręką samego Boga, a naszym zadaniem jest studiować ją, ciągle w niej czytać, by lepiej poznać nieskończenie mądrą i dobrą miłość Stwórcy.
Gdy z początku sierpień częste grzmoty miewa, tedy też do końca takąż nutkę śpiewa.
Drze koza łozę, wilk zaś drze kozę.
Drzewa umierają stojąc.
Przyroda nigdy nie oszukuje nas, zawsze jesteśmy my, którzy oszukujemy siebie samych. Nie doceniamy jej piękna, ignorujemy jej prawa i zamiast czerpać z niej siłę, zbyt często ją niszczymy.
Kiedy człowiek zabije tygrysa, nazywa to sportem, ale jeśli tygrys zabija człowieka, nazywa się to okrucieństwem.
Natura nie ma w sobie nic okrutnego, człowiek jest jedynym, który wnosi okrucieństwo do niej, bo nie potrafi zrozumieć, że cierpienie, jakie ona przynosi, jest tylko miłością, która pragnie doskonałości.
Można wbić gwoździa raniącym słowem i go później wyjąć przepraszając, ale jeśli spojrzymy to ślad zostaje dalej, tak samo w życiu. Uczmy się tego, aby nie było za późno na przepraszam.
Ile mgieł w marcu, tyle deszczów w czerwcu.
