Natura jest jak kapryśne dziecko zabierające nam wszystko, za co się budzi zainteresowanie, ucieka z naszymi pojęciami w swe nieznane przestrzenie, nie chcąc, bym skracać swe niezmierzone obszary.
Słowa Stanisława Lema na temat natury, która jest jak płomienny, nieprzewidywalny rodzaj dziecięcej gry.
Nie ma większej zarazy, niż rozkosz zmysłowa, dana ludziom przez naturę.
Nie na to żyją istoty, aby się wzajemnie pożerały, lecz dlatego musza się pożerać, aby żyć mogły.
Deszcze częste w kwietniu wróżą, że owoców będzie dużo.
Wszyscy Święci niezgodą,wiatry ze śniegiem przywiodą.
Jesień, gdy długo zachowuje liście, srogiej zimy znakiem czywiście.
Gdy świnie przeklinają się nawzajem, mówią może: ty człowieku!
Natura nie ma ani piękna, ani brzydoty, ani prawdy, ani nieprawdy, ani dobra, ani zła, ani cechy obiektywne, ani subiektywne. To my nadajemy jej sens, a niewypowiedziane piękno jest tylko odzwierciedleniem naszych wewnętrznych emocji, które piękno to budzą.
Im więcej zimą wody, tym więcej wiosną pogody.
Gdy ciepło w lutym, zimno w marcu bywa, długo potrwa zima, rzecz to niewątpliwa.
Byś swemu psu i nogę uciął, przecie on za tobą pójdzie.
