Natura jest jak kapryśne dziecko zabierające nam wszystko, za co się budzi zainteresowanie, ucieka z naszymi pojęciami w swe nieznane przestrzenie, nie chcąc, bym skracać swe niezmierzone obszary.
Słowa Stanisława Lema na temat natury, która jest jak płomienny, nieprzewidywalny rodzaj dziecięcej gry.
Gdyby nie było łez, słońce spaliłoby nam żebra.
Ktoś już kiedyś zastanawiał się nad tym, dlaczego zniszczenie dzieła ludzkich rąk nazywa się wandalizmem, a gdy niszczone jest dzieło natury, dzieło Boże, mówi się, że to postęp.
Ludzie podróżują daleko, aby podziwiać, na zmianę, puste szczyty gór, fale oceanu, szerokie rozlewiska rzek, rozciągłości oceanu, obracający się krąg gwiazd, a tymczasem pomijają siebie samych.
Nie każde ziele pachnie.
Czasem sobie myślę, że Darwin jednak się mylił i w rzeczywistości człowiek pochodzi od owadów, bo
w ośmiu przypadkach na dziesięć człekokształtne to zwykłe mendy gotowe
na wszystko za byle gówno.
Kwiat żyje, kocha i przemawia cudownym językiem.
Kochaj naturę. W niej znajdziesz spokój, poczucie bezpieczeństwa i wzajemności. Natura jest sercem, które bije dla nas wszystkich.
Byłby także i słońce zrobił, lecz tylko po to, aby jego samego oświecało.
Natura jest niewyczerpanym źródłem piękna, które nigdy nie przestaje nas zadziwiać. Każdy drzewo ma swój charakter, każdy las ma swoją duszę, a każda rzeka opowiada swoją niekończącą się historię. Trzeba tylko otworzyć oczy, uszy i duszę, aby zrozumieć ich język.
Jaki czas na Ofiarowanie, taka zima też nastanie.
