Udało jej się przysypać pamięć o nim szczegółami nowej codzienności.

 Nie zawsze dostajemy od życia to, na czym nam zależy...

 Trudna lekcja, nie mogłem od razu,
Lecz nauczę się, po pewnym czasie.
Proszę, zostaw mnie na drugie życie,
Jak na drugi rok w tej samej klasie.

 Wolność nie usypia, nie prowadzi ani do bierności, ani do konformizmu.

 Tak, jak wszystkie piękne motyle musiała w końcu odlecieć.

 ''Jestem strasznie zmęczony bólem, który słyszę i czuję, szefie. Zmęczony tym, że ciągle wędruję, samotny jak drozd na deszczu. Nie mając nigdy żadnego kumpla, z którym mógłbym wędrować i który powiedziałby mi, skąd, dokąd i po co idziemy. Jestem zmęczony tym, że ludzie są dla siebie niedobrzy. To boli, jakbym miał w głowie potłuczone szkło. Jestem zmęczony tym, że nie zawsze mogłem pomóc. Zmęczony ciemnością. Czuję głównie ból. Jest go za dużo. Gdybym mógł z tym skończyć, zrobiłbym to. Ale nie mogę.''

 Kto z was przy całej swej trosce może choćby jedną chwilę dołożyć do wieku swego życia?

 Cóż warta pamięć, co trwa tylko chwilę?

 Bić mnie możesz, ale weź głęboki oddech, zanim powiesz coś nieprzemyślanego.

 Czy kiedykolwiek się zastanawiałaś, ile tak naprawdę osób było dla Ciebie ważnych? Mam na myśli ludzi, którzy coś zmienili w Twoim życiu. Zwykle jest ich bardzo mało.

 Prawdziwa nienawiść to dar, którego człowiek uczy się latami.