Tak naprawdę jednak prawdziwą walką jest pisanie.

 Hodujemy to, co zasadzimy. Zbieramy to, co posiejemy.

 Wielki strach cofa nas do zachowań z dzieciństwa.

 Nie żyjemy, aby umierać; ale umieramy, aby żyć wiecznie.

 Przyszedłeś za późno. Twoje dzieciństwo skończyło się.

 Przyjaźń nie tylko potrafi ożywić
naszą duszę, ale również i życie.

 Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.

 Czasami najlepszą rzeczą jaką możesz zrobić dla siebie to: nie myśleć nie zastanawiać się nie wyobrażać sobie nie zadręczać się. Tylko oddychać i mieć nadzieję, że wszystko ułoży się jak najlepiej.

 Pieniądze nie dają szczęścia, ale pozwalają nam znacznie wygodniej być nieszczęśliwymi.

 Życie to nieustanne przemijanie, zmienność, niepewność. W każdej chwili możemy stracić to, co mamy. Świadomość tej prawdy powinna nas skłaniać do doceniania każdego dnia, do korzystania z chwili obecnej.

 Jednych należy chwalić za to, czego dokonali, innych za to, co potrafiliby dokonać.