A gdy spojrzysz iskrami twych oczu - szaleję!

 Pożądasz nie tego, co widzisz, lecz tego, co sobie wyobrażasz.

 Prawda jest taka, że ludzie mają pewną wspaniałą cechę. Zmieniają się.

 Intuicja jest w domenie intelektu tym, czym jest prawość w domenie uczuć.

 W naszym życiu nic nie jest na stałe. Na tym polega jego urok. Życie to chaos. Ale głęboko wierzę, że ludzie, którzy się obok nas pojawiają dzielą się na dwie kategorie. Czasami znajdujemy osobę, która będzie z nami na lata, a czasami zjawia się obok nas ktoś na chwilę. Na sezon. Jak kolekcja wiosna/lato, jesień/zima. Ktoś, kto jest z nami z określonego powodu. Ktoś, kto nas czegoś nauczy. O sobie albo o świecie. I siebie również. Ktoś, kto da nam dużo przyjemności. Obudzi w nas uczucia, które – wydawałoby się – dawno w nas przygasły. Ktoś, kto nas zmieni. A później po prostu odejdzie.

 Oh, ta zachodnia, demokratyczna tępota...

 Odbiorą nam chleb od ust, jeżeli nie nauczymy się nim dzielić.

 Trzeba długo bić głową w ścianę aby się rozstąpiła na rozkwitający ogród.

 Wybaczamy pomimo tego co czujemy.

 Aby człowiek mógł być zadowolony z życia, jednym z najistotniejszych warunków jest, aby był przekonany, ze ma ono jakiś sens, jakąś wartość.

 Bo przyjaciel to członek rodziny, którego sam sobie wybrałeś!