Zazwyczaj widmo śmierci sprawia, że bardziej szanujemy życie.

 Czsami ludzie nie dostrzegają tego, co mają przed samym nosem...

 Powiedziała mi: Tak bardzo się boję...
Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.

 Od jakiegoś czasu zauważyłam, że się duszę. Najpierw tylko we wtorki, potem
co drugi dzień, a teraz ciągle, nawet w niedzielę. Ja potrzebuję przeciągu, szerokiej skali, czynów ogromnych.

 Przeszłość można medytować, przyszłość trzeba tworzyć.

 Nieprzemyślane dobre uczynki przynoszą więcej korzyści niż przemyślane, ale okrutne.

 Dlaczego ludzie potrafią lepiej umierać niż żyć? Dlatego, że żyć trzeba długo, a umrzeć można prędko.

 Mózg to jednak paskudny oszust, a przy tym straszliwy despota.

 Optymizm pomagał mi w najczarniejszych chwilach. Pomaga i teraz.

 Nie żałuj, nigdy nie żałuj,
że mogłeś coś zrobić w życiu, a tego
nie zrobiłeś. Nie zrobiłeś, bo nie mogłeś.

 Podróże kończą się spotkaniem kochanków.