Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, ...
Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już
nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.
Sierota zawsze i wszędzie wypatruje znaków.
O nic więcej wszak nie prosił – tylko o pracę.
Gdzie nie ma sędziów, potrzebni są chociaż świadkowie.
Życia wyłącznie dla siebie nie można nazwać życiem.
Rejestrowanie życia jest kiepskim substytutem przeżywania go.
Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Wszystko już wiemy o narodzinach człowieka, ale o śmierci nadal nic.
Ludzie się nie zmieniają. Jeśli myślisz, że dana osoba zmieni się ze względu na ciebie, to jesteś głęboko w błędzie! Może założyć tylko maskę, w której chcesz go zobaczyć... I uwierz mi, prędzej czy później ją zdejmie.
Jak można wierzyć słowom kogoś, kto sam sobie nie dowierza?
Dług jest gorszy niż bieda.