W końcu zrozumiałam, że spokój ducha mogę odzyskać jedynie ...

 Zabity promień rozkłada się - w tęczę.

 Jeszcze gorsze od porażki jest poddanie się hańbie i zniewoleniu bez walki.

 Życie to podróż, która jest zbyt krótka, aby ją marnować na realizacje cudzych celów. Lepiej iść swoją drogą i zgubić się, niż iść cudzymi śladami i nie zgubić niczego.

 Ja, droga pani, mam bardzo mało rozumu, a strasznie dużo serca, więc się tego serca boję.

 Lepiej paść z godnością niż żyć w hańbie.

 I zachwycić się choć przez chwilę innym, nieznanym mi jeszcze człowiekiem, odkryć w nim coś nowego, czego nikt inny nie zna, pozwolić się prowadzić uczuciom i emocjom, nie oceniać i nie szufladkować, nie krytykować i nie przerywać, milczeć i słuchać, co ma do powiedzenia, spojrzeć w oczy i wiedzieć, że tak, że Ty będziesz wiele znaczyła w moim życiu, będziesz znaczyła wszystko.

 Jestem w stanie wiele ludziom wybaczyć, poza odrywaniem mnie od posiłków.

 [...] płomień jest analogowy, nijak go cofnąć kliknięciem myszy.

 Nie sposób zająć w głąb ludzkiego serca.

 Przeżywała jedną z najsroższych tortur, torturę czynu narzuconą niedołężnej bierności.