Twoje usta nawet świętego sprowadziłyby na złą drogę.

 Samotny wśród ludzi.

 Dwa drinki. Dwie aspiryny. I jeszcze raz.

 Często próbuję pozbierać
porozrzucane fragmenty piękna,
które wtedy widziałem. Przedzieram
się przez mój zbiór ludzkich historii.

 Panie, pomóż mi, bo Twój ocean jest taki wielki, a moja łódka taka mała.

 Ubóstwiam przyjemności nieskomplikowane. Jest to ostatnia ucieczka istot skomplikowanych.

 Czasami wściekłość i gniew są pożyteczne. Trzymają cię w pionie, kiedy nie ma już nic innego.

 Są chwile w życiu, kiedy trzeba
być ostrożnym, ale bywają też takie
momenty, w których po prostu
musisz mieć jaja i zaryzykować.

 Nikt nie zdoła umknąć przeznaczeniu.

 [...] może to będzie bolało, jak bolą oczy od światła, kiedy jesteśmy zbyt długo w ciemnościach.

 Skoro Bóg nie zadowolił wszystkich, jak ja mam to osiągnąć?