Można znieść wszystko, na co się człowiek zdecyduje.

 Wszyscy skrywamy w najgłębszych zakamarkach duszy jakiś sekret.

 Łatwo być samemu, kiedy jest to twój własny wybór, znacznie trudniej, kiedy człowiek jest do tego zmuszony.

 Taka święta, że nawet urodą nie grzeszy.

 Z każdej książki, którą przeczytałam, zaczerpnęłam jeden paciorek filozoficznej mądrości, a wszystkie nawlokłam na różaniec, który miał mi wystarczyć do końca życia.

 Żadne słowa nie uniosą ciężaru prawdziwej radości.

 Miłość i pogarda wzajemnie się wykluczają.

 Patrzę w jego oczy nieznające smutku i drzwi w moim sercu otwierają się z hukiem.

 Człowiek zawsze w końcu dociera do punktu, w którym rzeczy nie można dłużej odkładać na później, nie można być słabym przez jeszcze jeden dzień i obiecywać sobie, że jutro zacznie się inne życie.

 Nie ma nic gorszego od poczucia winy wywołanego odkryciem, że jesteś zdolny kochać wcielone zło.

 Z fałszywymi plotkami nie da się walczyć, nie pogarszając przy tym sytuacji...