W miarę posuwania się po osi czasu, szansa przeżycia spada w końcu do zera dla każdego.

 Określają nas nasze czyny. To,
co wybieramy. To, czemu stawiamy
opór. To, za co gotowi jesteśmy umrzeć.

 Miłość to skok z wysokiej skały w zaufaniu, że ta druga osoba czeka na dole, żeby cię złapać.

 Miłość jest jak magia. Ulegniesz jej urokowi i przepadłaś.

 Stałam się szeptem, którego nigdy nie było.

 Im dłużej żyjesz, z tym większej liczby marzeń rezygnujesz, aż nie zostaje ci kompletnie nic.

 Myślę, że w ostatecznym rozrachunku należymy do tego, co kochamy.

 Milczenie to warstwa ochronna, zabezpieczająca przed cierpieniem.

 Tylko wielkiego
człowieka stać na przeprosiny.

 Nie wiem czy u mnie
bardziej złamane jest serce, czy umysł.