Tylko ludzie znają pojęcie pomyłki. Natura niczego takiego nie rozumie.

 Miłość to nie zawsze motyle w brzuchu, to decyzja o tym, żeby kochać kogoś mimo wszystko. Miłość to decyzja. Wybór.

 Zawsze jest tak, że z końcem czegoś rodzi się nowa nadzieja.

 Twarz, którą pokazujesz ludziom, mówi im, jak mają cię traktować...

 Litwo! Ojczyzno moja! Ty jesteś jak zdrowie. Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.

 Najprościej byłoby chyba porozmawiać. Ale dla mnie właśnie najtrudniej.

 Są takie zbiegi okoliczności, które przypominają wyrafinowany plan.

 Wygląda na to, że tylko marionetki są prawdziwie wolne. Na scenie każdy krok jest z góry określony. Ale my, błądzący w mrokach, szukamy na ślepo drogi. W nocy wszyscy jesteśmy ślepcami.

 Niektóre słowa po prostu już takie są. Symbolizują całe życie.

 Wszystko mija jak strumień, nic nie jest trwałe. To, co było, już nie jest, a to, co będzie, nie jest jeszcze. Niebawem zmieni się w przeszłość, zniknie, zmieni się w pustkę, w nic. Ale pamięć trwa, pamięć jest straszna, nieubłagana. Pamięć jest strumieniem, który nie przemija.

 Jakże często człowiek znajduje urodę tam, gdzie najmniej by się jej spodziewał.