(...) jesteś tyle wart, ile potencjał, który masz w sobie.

 Kultura to cienka warstwa, nawet deszcz może ją zmyć.

 Gdyby Boga nie było, należałoby Go wymyślić.

 Człowiek rzucony w przepaść spada albo lata.

 Kiedy umrę, przestań czekać i poczuj się wolna. Uwolnij się ode mnie – schowaj mnie głęboko w sercu i zacznij żyć. Kochaj świat
i siebie, płyń przez życie, jakby nie stawiało Ci żadnego oporu, jakby świat był Twoim naturalnym żywiołem. Przy mnie żyłaś
jak w zawieszeniu.

 Gdy już raz było się martwym, nic nie wydaje się straszne.

 Nie ma w człowieku nic tak. Z wyjątkiem tego, co zasadził w nim sam jeden. Praktyka moja jest zwierciadłem, w którym ludzkość śledzi siebie: przełomową siłą w naszej istocie nie jest ani zło, ani dobro, lecz człowiek sam.

 Nie da się już tak zwyczajnie uchlać codziennością.

 To dziwne, jak świat może przesunąć się na osi i wszystko, w co się wierzyło zmienić całkowicie w mgnieniu oka.

 Wiernym się jest jednej, ale popatrzeć można na wszystkie.

 Nie we wszystko, co widzą
twoje oczy, powinieneś wierzyć.