Miłość ponoć przenosi góry, może poruszyć z posad świat, jest ...

 Matka powiedziała mi kiedyś, że samotnie nie da się przetrwać - a gdyby nawet jakoś się udało, to nikt nie chce takiego życia.

 Ale pamiętaj, że gałąź, która się nie ugina, pierwsza złamie się w czasie burzy.

 Każdy z nas cierpi na własną ślepotę.

 Piękno to kwestia gustu. Nie zawsze widać je na pierwszy rzut oka.

 Z każdego sensu rodzi się jeszcze głębszy sens.

 Są takie noce, przyjacielu, kiedy świat się kończy. Świat odchodzi i zostawia nas z rozszerzonymi źrenicami i bezradnie opuszczonymi rękoma.

 Dla nas nie ma szarości. Jest czerń i biel.

 Samotność jest czasem drogą, która pozwala osiągnąć wewnętrzny spokój.

 W jakiś dziwny sposób cierpienie dodaje smaku i intensywności, wzmaga pragnienie.

 Dopiero ze szczytu góry można ocenić rozległość równiny.