(...) znowu udało się nie zwariować, znowu udało się przetrzymać to wszystko
i wydobyć na powierzchnię, ale prawie wszystkie się straciło na to siły i teraz się nie miało ich. Więc się zbierało.
Jedyny język, jaki byli w stanie zrozumieć, to ten, którego użyliśmy podczas bombardowań. Kiedy (…) ma się do czynienia ze zwierzęciem, trzeba je traktować jak zwierzę.
Wszystko może się stać w mgnieniu oka. Dosłownie wszystko. Raz. Dwa. Trzy. Mrugnięcie.
Gdy zbliża się śmierć, wszystkie stworzenia okazują się zdolne do przemocy.
Łatwo jest potępić, zniszczyć i zdeptać człowieka. Trudniej jest poświęcić mu swój czas, podać dłoń
i pomóc zrozumieć istotę jego błędów.
Wszyscy umieramy. Świat to tylko hospicjum ze świeżym powietrzem.
Na wojnie nie ma nagrody za drugie miejsce.
Ludzie mówią, że życie to jest to, ale ja wolę sobie poczytać.
Nie wiedziałem, co to jest życie, dopóki nie zaczęło gasnąć na moich rękach, w czerwonych obwódkach wokół mych skrwawionych ust.
Laura jest narkomanką dwuznaczności.
Świat nie zginął i nie spłonął. Przynajmniej nie cały. Ale i tak było wesoło.
