(...) znowu udało się nie zwariować, znowu udało się przetrzymać to wszystko
i wydobyć na powierzchnię, ale prawie wszystkie się straciło na to siły i teraz się nie miało ich. Więc się zbierało.
Człowiek sam sobie wykuwa los. Decyduje charakter, świadomość, wiara - nie ślepe i ciemne fluidy. Każde życie ludzkie, każda nasza przygoda jest trochę niejasna i tajemnicza. Obracamy się w świecie, który nie jest jeszcze całkowicie wyjaśniony. Ale tej jasności, jaka jest, wystarczy dla człowieka dobrej woli. (...) na próżno usiłowaliśmy zrozumieć wszystko. Życie nasze toczy się w półmroku. Prawdopodobnie wiele zagadek moglibyśmy jeszcze rozwiązać w sposób naturalny, ale zawsze pozostanie pewne minimum - nierozwiązalne. Tak zawsze.
Szczęście to po prostu dobre zdrowie i zła pamięć.
Kiedy człowiek stara się zbyt daleko wybiec w przyszłość, wtedy zwykle potyka się o teraźniejszość. Żyjmy dniem dzisiejszym.
Tak, zakochałam się. Ale nie wiedziałam, że to tak nieznośna choroba.
Nasze milczenie nigdy mnie nie krępowało. Czasami mówiło więcej niż my sami.
Kochać to niszczyć, a być kochanym, to zostać zniszczonym.
Rozwijamy się tylko wtedy, kiedy stawiamy przed sobą nowe wyzwania.
Jakże często, (...) ludzi wyleczyłoby z zazdrości poznanie prozaicznej prawdy.
Pueri, sursum aves - chłopaki,w górę ptaki.
Póki nas ktoś pamięta, wciąż żyjemy.
