Ludzie po prostu nie potrafią używać serca. Dawno o tym ...

 Może to co powiem, wyda ci się głupie... ale w miłości nie ma miejsca na krytykę. W miłości nie ma miejsca na rozsądek.

 Bohatera od przestępcy dzielą jedynie zbiegi okoliczności i niuanse.

 Mówimy o Polsce. Tam nic i nigdy nie jest normalne.

 Pustka, cisza, wieczny sen bez snów.

 Musimy coś zrobić, co by od nas zależało, zważywszy, że dzieje się tak dużo, co nie zależy od nikogo.

 Ścieżki wiedzy prowadzą przez cierpienie.

 Wszystko dałoby się rozwiązać, gdyby ludzie ze sobą rozmawiali. Tylko komunikowanie się za pomocą słów przynosi efekty. Milczenie rodzi milczenie, wreszcie pojawia się głucha cisza, która zalega jak beton.

 Tylko to, co stracone pozostaje wieczne.

 Wiem, że to osobiste pytanie, ale czy jesteś może chory na umyśle?

 Czy prawda służy wam jak zastraszony kundel, obszczekujący tego, kogo wskaże wasze poczucie winy?