Ludzie nie mogą ze sobą żyć przez swoją głupotę, a ...

 Miłość nie jest słodkim uczuciem z bajek.

 Jego myśli były jak maleńkie srebrne rybki pływające we wszechogarniającym basenie tęgiego bólu.

 Życie to największa zagadka wszechświata.

 Każdy nosi piekło w sobie. I każdy może z niego wyfrunąć.

 Łzy popłynęły, zanim zdołał je powstrzymać, gorące, lecz natychmiast zamarzające na twarzy, ale cóż za sens ocierać je, albo udawać, że nie płyną?

 W końcu jednak, jeśli mamy być naprawdę szczęśliwi, musimy podążać za swym sercem i samemu odnaleźć drogę.

 Kiedy wybaczasz kochasz, a kiedy kochasz
spływa na ciebie światło Boga.

 Ile można poświęcić dla osoby, którą się kocha, i w dalszym ciągu ją kochać?

 Była ogniem. Była ciemnością. Była pyłem, krwią i cieniem.

 Czujemy coś do wszystkich ludzi.
Miłość przeplataną nienawiścią.
Nienawiść przeplataną miłością.
Zawsze pojedyncza jednostka odciska
piętno na naszej duszy, zostawia po sobie
ślad. Prędzej czy później pomyślimy o takich
osobach. Przypomnimy sobie ich udział w
naszym życiu, i to ile do niego wnieśli,
lub z niego zabrali. I albo uświadomimy
sobie własną głupotę, albo nadal będziemy
błądzić po swych umysłach, szukając
odpowiedzi na jeszcze niezadane pytania.