
Tak ciężko unieść, to waży tysiąc kilogramów, a nie do ...
Tak ciężko unieść, to waży tysiąc kilogramów, a nie do twarzy Ci, gdy uśmiech zakrył smutek przez zawód.
Jak spodziewać się rozmowy od serca z kimś, kto serca nie ma?
Widocznie lubiła miłość i każda jej postać budziła w niej odzew przychylny.
Statek jest bezpieczniejszy, gdy kotwiczy w porcie, nie po to jednak buduje się statki.
Człowiek jest niczym, cieniem wchłanianym przez cień.
Wszyscy skrywamy w najgłębszych zakamarkach duszy jakiś sekret.
To całkiem ludzkie, wierzyć, że w innym miejscu i czasie było lepiej niż tu i teraz.
Trzeba spacerować, trzeba zatrudniać ducha, podobnie jak ciało. Duch potrzebuje aktywności. Gdy duch jest bezczynny, zaczyna kwaśnieć, rozkładać się. Jak ciało.
Praca powinna być aktem miłości. A nie czymś w rodzaju małżeństwa z rozsądku.
Ludzie po to błądzą, żeby się odnaleźć.
Gorzej, jak myślą, że się odnaleźli, a to nie prawda.
Bo jak długo można tęsknić za człowiekiem, o którym wiesz, że już nigdy do ciebie nie wróci?