Nie jestem już młodzieńczo naiwna, by uważać, że mamy prawo oczekiwać wyłącznie superszczęścia i spełnienia. Wydaje mi się, że życie jest po prostu poligonem, wspaniałą szkołą. Jestem nawet na takim etapie, że chyba nie chciałabym doświadczać wyłącznie momentów przepełnionych szczęśliwością. Mogłabym wtedy przestać rozumieć, czym ona jest.
Byłam ślepa, kiedy najlepiej widziałam.
Kiedy umierasz, żałujesz rzeczy, których nie zrobiłeś.
Czasami to, co nas otacza, nie nadąża za naszym szczęściem.
Przede wszystkim trzeba unikać kłamstwa, wszelkiego kłamstwa, zwłaszcza okłamywania siebie.
Cierpliwość jest kluczem
do rozwiązania problemu.
Zawsze są powody do zabicia człowieka. Nie sposób za to udowodnić, że powinien żyć.
Nie można zapełnić pustki tym, co się straciło.
Nagle zdajesz sobie sprawę z tego, że to już koniec. Nie ma drogi powrotnej. Zaczynasz rozumieć, że nic nie dzieje się dwa razy. Już nigdy nie poczujesz się tak samo. Nigdy nie wzniesiesz się trzy metry nad niebo.
Mogłaś poprosić o wszystko na świecie, a wybrałaś mnie.
Ból jest ogromny, ale potrzebuję go, bo ratuje mnie przez utratą zmysłów.
