Granica krzywdy leży w sumieniu, w sercu ludzkim.

 Jakiż nudny byłby świat bez wyjątków od reguły!

 Zastygam w oczekiwaniu, bojąc się, że mnie pocałuje, martwiąc się, że tego nie zrobi.

 Oni się nas boją, wszystkiego się boją.
Boją się zmian, a my będziemy się zmieniać.
Boją się młodości, a my jesteśmy młodzi.
Boją się książek, wiedzy i idei.

 [...] "jutro" to było o całą wieczność za późno.

 (...) widzę tysiące skórzanych okładek wiodących niczym drzwi w nieznane światy.

 Nie wiem, czego potrzeba nam lub naszej duszy, gdy nie jesteśmy szczęśliwi.

 Nieśmiało budziła się we mnie nadzieja, że oto stąpam po wodzie, zamiast w niej tonąć.

 Miarą dzieciństwa są dźwięki, zapachy i widoki, dopóki nie nadejdzie mroczna epoka rozsądku.

 W końcu teleturniej sprawdza nie tyle wiedzę, ile pamięć.

 Byłam wściekła, że nie potrafię się przy nim kontrolować - i że muszę.