
Jakie piękne jest życie i jakie smutne! Jak ulotne, bez ...
Jakie piękne jest życie i jakie smutne!
Jak ulotne, bez przeszłości i przyszłości, zamknięte w bezgranicznym teraz!
Czy nigdy się nie zastanawiałaś, jak rozpacza potwór?
Ignorancja jest potężną zbroją osłaniającą przed prawdą.
Ktoś miłowany tu przyjdzie - dobre obejmą nas ręceI będą nasze uśmiechy srebrnym błękitem dziecięce.(...)Wszystko się ku nam przybliży i w zachwyceniu ukażeDawno zgubione radości, imiona nasze i twarze.
Życie niesie niewyobrażalne możliwości. Tylko najpierw trzeba wykonać pracę.
Nie troszczcie się zbytnio o życie, co macie jeść, ani o ciało, czym macie się przyodziać.
Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę musisz się poruszać naprzód.
-Owszem, ale gdybyśmy wszyscy zginęli, ktoś powinien wiedzieć, co robiliśmy. Mogę pogodzić się z tym, że mnie zabiją, ale nie chcę, by ślad po mnie zaginął.
Być może każdy twój oddech jest ostatnim tchnieniem kogoś innego.
Tylko życie codziennejest sprawdzianem naszej wiary.
Życie jest ciągłym wehikułem czasu, niosącym nas przez chwile pełne ekstazy i stagnacji. Przeżywanie tego jest zarówno przywilejem, jak i obowiązkiem każdego człowieka.