
Jakie piękne jest życie i jakie smutne! Jak ulotne, bez ...
Jakie piękne jest życie i jakie smutne!
Jak ulotne, bez przeszłości i przyszłości, zamknięte w bezgranicznym teraz!
Wszystko, co żyje, kiedyś umiera i
przemienia się w ohydną nicość.
Duma oznacza pewność siebie tak głęboką, że nie przeraża cię cudza odmienność.
Bo czasami wynikiem prostych pytań była porażająca niemym krzykiem cisza.
Co będzie jeśli - i nigdy się nie dowiesz, dopóki tego nie zrobisz.
Każdy człowiek na tej ziemi ma jakiś dar. U jednych objawia się on w sposób naturalny, inni muszą pracować, by go odnaleźć.
Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz iść naprzód.
Czy ujmiemy w ręce świat niespławiony w krwi aż do krańca?
Trzeba szybko uwolnić się od przeszłości, żeby ta nie zdążyła nas zniszczyć.
Jedyną rzeczą gorszą od tego, że o nas mówią, jest to, że o nas nie mówią.
Gdzież ta wygasła lampa, co z nocy dzień czyniła? Gdzie słońce?