
Jakie piękne jest życie i jakie smutne! Jak ulotne, bez ...
Jakie piękne jest życie i jakie smutne!
Jak ulotne, bez przeszłości i przyszłości, zamknięte w bezgranicznym teraz!
Mam wrażenie, że życie jest tylko filmem.
Życie człowieka jest krótkie i niezrozumiałe. Nigdy nie wiadomo, co nas czeka za godzinę.
Człowiekowi najtrudniej znieść, że już nic od niego nie zależy.
Jaka szkoda, że tak krótki jest czas między okresami, gdy jest się za młodym, a gdy jest się za starym.
Gdybyś tylko wykazał nieco wiary.
Gdzież ta wygasła lampa, co z nocy dzień czyniła? Gdzie słońce?
Adresy się zapisuje, aby je zapomnieć.
Od nadmiaru rozumu gorzej jest, niż by go wcale nie było.
Jak gdyby nic nie było ważne i wszystko było możliwe.
Początek mój tam, gdzie mój kres, węgorz zwija się i pożera swój ogon.