Życie jest piękne, że śmierć się w nim zakochała zazdrosną, zaborczą miłością.
Nie można zmienić świata, ale można go po kawałeczku poprawiać.
Niektóre rzeczy są kochane, bo mają wartość; niektóre rzeczy mają wartość, bo są kochane.
Kiedy jest dużo pracy, nie ma przynajmniej czasu na myślenie.
„- Tris, dlaczego mnie nie zastrzeliłaś?
- Nie mogłam. To byłoby tak, jakbym zastrzeliła siebie.”
Już w chwili narodzin nosimy w sobie nieuchronność odejścia.
Wszystko musi kiedyś przeminąć, zakończyć się, zniknąć bezpowrotnie, albo przejść do innego wymiaru, nieosiągalnego dla nas, pozostających w tym samym miejscu...
Tak, ale Anna była kimś stałym w niestałości świata, nieprzemijającym światłem w szarym dniu, radością, która nie jest tylko przebrzmiałą muzyką, ale dźwiękiem, którym drga każda chwila życia...
Pozostaje z pustym kieliszkiem i czymś trudniejszym do napełnienia w środku. Czuje się już tylko nawozem pod roślinę, jaka często przekwita na grobie zwiędłej miłości. To rzadka roślina, a nazywa się szczęście.
Przypadki, mój miły, są po to aby je wykorzystywać, inaczej one rządzą nami.
Kobieta to śruba, która wszystkim obraca.
Tak to się panience zdaje, bo panienki od tego są, aby im się wciąż coś zdawało.
